BORCULO – Aan het begin van de zomer ben je een gezonde kerel van 47- gelukkig getrouwd, vader van twee kinderen- en geniet je volop van het leven. Een paar weken later ben je doodziek en weet je niet of je de kerstdagen nog gaat mee maken. Een scenario voor een film of een nachtmerrie. Het overkwam Borculoër Jeroen Lankwarden (48). De afgelopen twee jaar beleefde hij een rollercoaster die nog steeds niet gestopt is.
Enorm moe
In juli 2019 werd het leven van Jeroen volledig op zijn kop gezet. Gedurende een paar weken voelt hij zich enorm moe. Tijdens het werk valt hij bijna in slaap achter zijn computer, iets dat helemaal niet bij hem past. Hij is niet de persoon om meteen bij de dokter op de stoep te staan maar hij realiseert zich na een paar weken dat er iets niet in orde is in zijn lijf. Eenmaal bij de dokter krijgt hij te horen dat hij het maar even rustig aan moet doen. Jeroen kent zijn lichaam echter voldoende om te weten dat er meer aan de hand moet zijn, hij dringt aan op een bloedonderzoek. Zijn huisarts gaat daar uiteindelijk mee akkoord. Wat Jeroen dan nog niet weet, is dat zijn leven vanaf dat moment compleet zal veranderen. Het duurt niet lang of een van de artsen in het ziekenhuis spreekt het voorzichtige vermoeden uit dat Jeroen lijdt aan leukemie. Leukemie is een vorm van bloedkanker waarbij door een ongecontroleerde deling van witte bloedcellen het beenmerg wordt aangetast.
Vermoeden wordt bevestigd
Het vermoeden van de arts wordt in augustus 2019 bevestigd: Jeroen lijdt aan leukemie. Twee bloedziektes hadden beslag op zijn lichaam gelegd. Systemische mastocytose en CMLL, allebei in een agressieve vorm. De mededeling die hij krijgt is onwerkelijk en keihard. Als hij niet snel een stamceltransplantatie krijgt,dan heeft hij geen drie maanden meer te leven. Dan haalt hij de kerst niet eens. Vanaf dan is het voor Jeroen ziekenhuis in en ziekenhuis uit. Elke zes dagen krijgt hij bloed en hij krijgt medicijnen, een soort doping waardoor hij weer energie krijgt. “Ik kon op dat moment alles weer, terwijl ik doodziek was”. Jeroen krijgt in deze periode veel informatie. Er moet een passende stamcel voor hem worden gevonden. Dat is om meerdere reden niet eenvoudig. Over de hele wereld zijn er maar 30 miljoen stamceldonoren, daarbij is niet elke stamcel geschikt voor Jeroen. Een stamcel van een persoon van kleur zal Jeroen’s lichaam bijvoorbeeld niet accepteren. Zijn zus zou een ideale donor zijn maar zij heeft in het verleden een virus gehad waardoor zij afvalt. De kinderen van Jeroen hebben een stamcel die maar voor 50% overeenkomt, dus ook zijn kroost kan hem niet helpen. Er zit dus niets anders op dan te wachten op een geschikte vrijwillige anonieme donor.
Uitvaartverzekering wordt nagekeken
Thuis bespreekt Jeroen met zijn familie zijn situatie. Een zware periode, maar er wordt ook gesproken over wat als…. wat als Jeroen er over een tijdje niet meer is? Zaken voor dit scenario worden besproken en geregeld. “Dat zijn toch de momenten dat je je uitvaartverzekering goed nakijkt”. Jeroen houdt zijn gezondheidssituatie niet voor zichzelf, maar besluit deze juist breed te delen. Op Facebook neemt hij zijn volgers mee in zijn rollercoaster. Dat levert hem en zijn gezin veel steun op. “Tot op de dag van vandaag deel ik alles op Facebook, natuurlijk vertel ik het als eerste aan mijn familie, maar daarna gaat het op social media”.
Donor gevonden
Tijdens een standaardcontrole in het ziekenhuis krijgt Jeroen plotseling de mededeling dat er een stamceldonor is gevonden. Niet van een man, maar van een 29-jarige vrouw. Ze is al onderweg naar het ziekenhuis en daarmee wordt de transplantatie bij Jeroen meteen opgestart. Bij de stamceldonor wordt bloed afgetapt, vervolgens wordt de stamcel er uitgehaald en gaat het bloed zonder stamcel weer terug naar de donor. “De donor wordt hier een paar dagen wat zieker van,” legt Jeroen uit, “je voelt je wat slap omdat je even je weerstand kwijt bent. Na een paar dagen ben je weer helemaal de oude”. Dit is het scenario voor de donor, voor Jeroen geldt een heel ander proces. De volgende dag nog krijgt Jeroen al een schema hoe alles rondom de transplantatie gaat verlopen. Op 23 oktober 2019 moet Jeroen zich melden in het ziekenhuis, voor minimaal een maand. De buurt waar Jeroen en zijn gezin woont laat zich niet onbetuigd en maakt een eetschema voor zijn vrouw, zodat zij ook een fatsoenlijke maaltijd krijgt. Want voor haar gaan veel zaken gewoon door: werk, huishouden, kinderen en dieren.
Een dag later start de chemotherapie die er voor moet zorgen dat Jeroen’s stamcellen worden vernietigd. Na deze drie dagen heeft Jeroen even rust. Op 30 oktober krijgt hij zijn nieuwe stamcel. Daarmee is Jeroen nog niet meteen gered. “ 20 jaar geleden was leukemie je doodsvonnis, nu heb je een overlevingskans. De nieuwe cellen gaan in je lichaam de strijd aan met de oude cellen. Tegenwoordig is er een slagingspercentage van 40%. Uiteraard moet je tijdens deze strijd altijd van het goede uitgaan”.
In de dagen daarna wordt Jeroen’s bloed voortdurend getest, de uitslagen zijn hoopgevend. De volgende chemotherapie wordt gestart om de oude cellen definitief kapot te maken. Deze behandeling valt Jeroen zwaar. “Ze hadden mij al gewaarschuwd dat die pittig zou worden, maar ondanks de waarschuwing viel hij mij enorm tegen. Ik dronk alleen maar een beetje ranja, dat was het enige dat ik binnen kreeg. Ik kreeg vochtophopingen, mijn mond ging opzwellen, ik kreeg het heel benauwd. Mijn bed kwam ik niet meer uit die dagen. O ja, ik kreeg ook haaruitval, maar dat was in mijn geval het minst dramatische” grapt Jeroen. Mensen die hem persoonlijk kennen zullen weten dat hij al jaren kaal is. Op een gegeven moment vroeg Jeroen, tegen beter weten in, wanneer hij naar huis mocht? Tot zijn verbazing gaven de artsen aan dat alles goed ging en hij wel naar huis kon. Dit terwijl Jeroen op dat moment eigenlijk nog niets kon.
Corona-maatregelen golden voor Jeroen al in november 2019
Jeroen mocht thuis verder herstellen van naar het leek een geslaagde stamceltransplantatie. Strenge regels qua hygiëne gelden vanaf dat moment voor hem. Niet zoenen, geen handen geven, niet knuffelen…..we leven opdat moment in november 2019. Jeroen heeft, zonder dat iemand het dan al weet, eigenlijk al de huidige Corona-maatregelen meegekregen. In de eerste week dat Jeroen thuis is doet hij niet veel meer dan alleen maar liggen. Daarna krabbelt hij langzaam weer op. Hij gaat weer kleine stukjes lopen, komt weer buiten en weer onder de mensen. “Die sociale praatjes die je onderweg maakt deden me echt goed, mensen zien je weer lopen, spreken je even aan om te vragen hoe het met je gaat”. Ondanks dat de bloedwaardes steeds beter werden kwam er een complicatie;Jeroen’s lever wordt afgestoten. Daarvoor krijgt Jeroen meteen een Prednison keur. De eerste slaat niet aan, maar inmiddels is dit wel gelukt. Nu, begin 2021, heeft Jeroen nog steeds Prednison om te voorkomen dat zijn lichaam zijn lever afstoot. Zijn gezondheid is nog kwetsbaar. Hij zal ook de kindervaccinaties weer opnieuw moeten krijgen. “Je moet het zo zien, mijn hele lichaam is leeggehaald, de nieuwe stamcellen hebben alles overgenomen sinds november 2019”. Jeroen moet zijn lichaam goed in de gaten houden, wekelijks controleert zijn vrouw zijn lichaam op rare vlekjes. Kort geleden kreeg hij steken in zijn zij, dan gaan meteen alle alarmbellen af. Gelukkig bleek het ‘slechts’ om nierstenen te gaan, een van de bijwerkingen van een stamceltransplantatie.
Het Plankie
Werken zit er voor Jeroen op dit moment niet in. Hij heeft ook geen idee of dit weer mogelijk zal worden voor hem. Hij is echter geen type om de hele dag voor de TV te zitten, hij wil bezig zijn. Daarom begon hij dingetjes van hout te maken en na verloop van tijd creëert Jeroen met zijn gemaakte spullen ruimtegebrek in huize Lankwarden. Op dat moment heeft Jeroen de stoute schoenen aangetrokken en heeft hij een aantal partijen benaderd of ze er wat in zagen zijn creaties van hout te gaan verkopen. Een van de partijen die hij benaderde is de Borculose ondernemer Wilbert Evenhuis, beter bekend als ijsboerderij Dommerholt. Wilbert ziet een samenwerking helemaal zitten en besluit de houten gereedschapkistjes van Jeroen in te zetten als geschenk- en kerstpakket. Hij vult ze met lekkere streekproducten. Via het online kanaal van Wilbert worden er enorm veel van deze kistjes verkocht. “Mooi he, mijn kistjes gingen het hele land door”, vertelt Jeroen trots. Evenhuis is niet de enige ondernemer die brood ziet in de houten creaties van Jeroen. De Zuivelhoeve reageert ook positief en Jeroen mag zijn zelfgemaakte kistjes aanbieden bij een aantal Zuivelhoeve winkels. Een van Jeroen’s klanten is Bianca Leppink van De Zuivelhoeve in Eibergen. Enthousiast laat Bianca haar klanten de houten creaties van Jeroen zien.
Van gereedschapskistjes tot kweekkastjes
Via onder andere Wilbert en Bianca worden Jeroen’s houtproducten nu volop verkocht. Ook heeft hij een eigen website www.hetplankie.nl. Jeroen heeft inmiddels al van alles gemaakt. De gereedschapskistjes zijn het meest in trek, maar de kweektafels doen het ook goed. Op zijn site zien we meer creaties zoals bijvoorbeeld een kruiwagen en Adirondack stoel. Het Plankie is inmiddels officieel ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Het UVW steunt hem hierbij. “De vergoedingen die ik krijg gebruik ik weer om nieuw materiaal te halen”. De bedrijfsnaam Het Plankie was snel gevonden, Jeroen kreeg zelf altijd de bijnaam ‘Plankie’, vanwege zijn niet -atletische lichaam, vandaar dus.
Ondanks dat het goed gaat met Jeroen moet hij op zijn hoede blijven. Hij is zijn donor enorm dankbaar. Hij heeft haar een brief gestuurd, ondanks dat zij zijn leven heeft gered, weet hij niet wie zij is. Een vrouw van 29 jaar, dat is het enige dat Jeroen weet. Hij hoopt dat zijn verhaal mensen er toe beweegt stamceldonor te worden. “Want je red daar echt levens mee”.
Wie meer informatie wil over het worden van stamceldonor kan kijken op de website van Matchis, het centrum voor stamceldonoren http://www.matchis.nl
