RUURLO – De recente beleidsvisie rondom woonzorgwijken, bedoeld om ouderen met een zorgvraag te clusteren en zo efficiënter zorg te verlenen, blijkt in de praktijk weerbarstiger dan verwacht. Dat stelt Jan Zappeij, fractievoorzitter van de Berkellandse Burgerpartij, in een vandaag uitgebracht persbericht.N“Het idee van woonzorgwijken klinkt aantrekkelijk op papier, maar de realiteit is dat geschikte woningen vaak verspreid liggen en ouderen niet altijd staan te springen om te verhuizen”, aldus Zappeij. Hij benadrukt dat dwang geen optie is en dat financiële prikkels zoals verhuispremies vaak onhaalbaar zijn voor gemeenten.
Voordelen
De fractievoorzitter erkent dat concentratie van zorg en wonen voordelen kan opleveren, maar pleit voor een realistische aanpak. “Gemeenten en regio’s moeten eerst concreet bepalen waar een woonzorgwijk haalbaar is en hoe mensen vrijwillig te bewegen zijn om daarheen te verhuizen.” Zappeij merkt op dat de term “woonzorgwijk” inmiddels al tot creatieve bijnamen leidt, zoals “bejaarden-concentratiezone” en “rollatordorp”. Hij waarschuwt voor een papieren paradijs dat er prachtig uitziet op de flip-over, maar weinig bijdraagt aan de werkelijke behoeften van ouderen.
Heroverwegen
In plaats van nieuwe termen te bedenken, pleit de Berkellandse Burgerpartij voor het heroverwegen van het verzorgingshuis als een beproefde middenweg tussen thuis wonen en het verpleeghuis. Zappeij sluit af: “Laten we eerlijk erkennen dat er behoefte is aan een tussenvoorziening, zodat ouderen niet pas in beeld komen als het eigenlijk al te laat is.”
