Eibergenaar steekt na 60 jaar vlag uit

EIBERGEN – Eibergenaar Gerrit Wassink (83) heeft zondag de vlag uitgehangen bij zijn woning aan de Prins Bernardstraat. Voor Wassink is het vandaag (2 mei) een bijzonder moment. Het is precies zestig jaar geleden dat hij terugkwam uit Nederland Oost-Indië. “Het is bijzonder dat ik de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog nog na kan vertellen, velen kunnen dat niet meer. Als ik er over praat of er aan denk dan raakt het me nog steeds”, vertelt de 83-jarige.

Gerrit Wassink heeft voor Nieuwsuitberkelland.nl zijn tijd in Nederland Oost-Indië en de narigheid na zijn thuiskomst op papier gezet. En wil op deze manier zijn verhaal kwijt. Hieronder kunt u het verhaal lezen:

Vertrokken op 17 december 1947, met het Twents Bataljon 5-5 R.I met het troepentransportschip Ms. Zuiderkruis met de opdracht rust en orde te brengen aldaar. Op 18 januari 1948 aan land gezet en wel op Midden Java, de stad Semarang, vervolgens het binnenland in en gestationeerd in Salatiga.

Daar begon op de buitenposten het patrouille lopen, op wacht, nachtpatrouilles en op hinderlagen liggen. Daarna volgde de 2de Pol.aktie met opmars naar Djokjakarta waar Soekarno gevangen werd. In dit gebied zijn vele slachtoffers gevallen, veel van onze kameraden zijn daar gesneuveld door beschietingen en trekbommen. Vaak vraag ik mij af hoe het mogelijk is dat ik verder mocht leven terwijl er meer dan 6000 jongens op Indische bodem begraven liggen, jongens die ook zielsgraag weer naar huis wilden.

Zelf gezond en wel thuis gekomen het normale leven weer opgepakt, verkering, getrouwd en inmiddels 4 lieve kinderen en 7 kleinkinderen en al 54 jaar getrouwd. Wat mij vaak tegen de borst stuit is het feit dat ouders van hun gesneuvelde zoon nooit de gelegenheid hebben gehad om het graf van hun dierbare zoon te bezoeken. Als vroeger een jongen was gesneuveld ging er een bericht naar de gemeente, dan keken ze bij welke geloofsgemeenschap van de kerk hij hoorde, dan kwam er een dominee of pastoor bij de betreffende ouders om te zeggen dat hun zoon gesneuveld was, daar was de kous mee af.

Dit gebeurde meer dan 60 jaar geleden, we leven nu in een andere tijd, men dacht vroeger niet aan nazorg. In  april 1950 hebben we afscheid genomen van onze gesneuvelde kameraden op het kerkhof te Semarang waarna we vertrokken zijn met het Panamees troepentransportschip “M. S. Nelly. Op 2 mei 1950 kwamen we aan in Rotterdam en in bussen elk naar eigen bestemming huiswaarts gingen. De tropenjaren van 2 ½ jaar lagen achter ons maar de herinneringen blijven.

De vele reünies getuigen hiervan. Inmiddels zijn ook hier al vele jongens overleden en hebben deze mijlpaal van 60 jaar niet bereikt. Vaak komen de belevenissen weer terug, soms wil je het wel verdringen, dan houd het je weer bezig. Voor 60 jaar geleden hebben mijn vader en moeder de vlag uitgestoken voor mijn thuiskomst, nu na 60 jaar steek ik zelf de vlag uit.

[nggallery id=1205]